بررسی همبستگی حمایت اجتماعی، احساس تنهایی و رضایت از زندگی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1389

سابقه و هدف: انسان به عنوان یک موجود اجتماعی در زمینه‌ای از روابط مختلف زندگی می‌کند و این روابط در شکل‌گیری هویت و شخصیت فرد مؤثر می‌باشد. روابط اجتماعی رضایت‌بخش برای برخورداری از سطح سلامت جسمی و روانی مناسب حیاتی است و با توجه به وابستگی انسان به این‌گونه روابط، تعجب برانگیز نیست که میزان حمایتهای دریافت شده از سوی خانواده و دوستان و احساس تنهایی از مهمترین پیش‌بینی‌کننده‌های سلامت روان باشد. هدف از این مقاله تعیین همبستگی حمایت اجتماعی ادراک شده و احساس تنهایی با رضایت از زندگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان است. مواد و روشها: در این پژوهش مقطعی، 226 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1388 به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمعیت‌شناختی، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، مقیاس احساس تنهایی و مقیاس رضایت از زندگی بررسی شدند. داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری SPSS 16 با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: تعداد 226 دانشجو (120 نفر پسر و 106 نفر دختر) در این مطالعه شرکت کردند. اکثر دانشجویان مجرد (91%) و ساکن خوابگاه (95%) بودند. همبستگی معنی‌داری بین رضایت از زندگی و میزان احساس تنهایی دانشجویان وجود داشت (05/0 p<). همچنین یافته‌ها نشان داد دانشجویانی که حمایت اجتماعی کافی و مناسب از سوی خانواده و دوستان دریافت می‌کردند بیشتر از زندگی رضایت داشتند و کمتر از احساس تنهایی رنج می‌بردند (05/0 p<). نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه وجود حمایت اجتماعی مناسب سبب کاهش میزان احساس تنهایی و افزایش رضایت از زندگی می‌شود و یکی از پیش‌بینی‌کننده‌های سلامت است، باید تمهیداتی برای افزایش دریافت حمایت اجتماعی از سوی خانواده و دوستان فراهم گردد. همچنین لازم است که با توانمند سازی دانشجویان در کسب مهارتهای ارتباط اجتماعی مناسب، به ارتقای سلامت روان آنها کمک کرد.